Hoewel de schrijvers van Wake Up Jesjoea de Messias zien als Schepper (pg. 48), komt desondanks de waarheid over Messias’ natuur verderop in het boek duidelijk naar voren.
Wie volgt u? Keizer Constantijn of Vaders Woord?
Uit het boek Wake Up, pg. 118-119 (accentuering tekst door Levi)
‘Eén van de Constantijnse geloofsbelijdenissen luidde als volgt:
“Ik doe afstand van alle gebruiken, rituelen, legalisme, het Feest der Ongezuurde Broden, het offeren van de lammeren door de Hebreeërs en alle andere feesten van de Hebreeërs, offeranden, gebeden, toewijdingen, reinigingen, heiligingen, verzoeningen, vasten en nieuwe manen, sjabbatten en bijgeloof, lofzangen, kantieken, inachtnemingen en synagogen, absoluut alles wat Joods is, elke wet, ritueel en gebruik (…)”
Constantijn gebruikte zijn autoriteit als keizer van het Romeinse Wereldrijk om het christendom te baseren op een volstrekt ander fundament. Vanaf dat moment werd het anti-Joodse sentiment uitgebuit om via allerlei maatregelen de Kerk in haar vervangende positie te krijgen [de z.g.n. Vervangingsleer, Levi]. Daarmee werd ook de Israëlitische sapstroom doorgesneden.
Nog geen drie eeuwen nadat Paulus het geheimenis had onthuld over Edele Olijf met zijn oorspronkelijke en geënte takken, besloot Constantijn een nieuwe Olijfboom op te richten die zich tegen de waarheid van deze Edele Olijfboom begon te keren.
Dit was ook de periode waarin allerlei kerkelijke discussies konden oplaaien die volledig losgekoppeld waren van enig Hebreeuws denken. Zo was er onder christenen hevige discussie of er nu sprake was van een drie-enige God die bestond uit de Vader, de Zoon en de Heilige Geest of dat Jezus was geschapen door God en dus niet
aan God gelijk was. Keizer Constantijn, die tot dat moment de zonnegod aanbad, had zelf weinig theologische achtergrond, maar hij koos de zijde van de “drie-eenheid’-partij omdat hij daarmee ook koos tegen de (christen)Joden, die immers volgens het eerste gebod vasthielden aan de ondeelbaarheid van God’.
Iedereen die een volgeling wilde worden van de Messias en die deel wilde uitmaken van de vroege Kerkgemeenschap werd gedwongen een heel nieuwe set van kerkelijke regels en gebruiken over te nemen.
Enkele decennia later werd tijdens het concilie van Laodicea’ als volgt beslist:
”Christenen moeten het Judaïsme niet overnemen door te rusten op de Sjabbat, zij moeten juist werken op die dag en in plaats daarvan de dag des Heren eren. Maar als iemand wordt bevonden dat hij het Judaïsme overneemt, laat diegene dan uitgesloten worden van de gemeenschap van christus.”‘