Wake Up! legt o.a. nog eens uit dat geen sprake is van een ‘Oud en Nieuw Testament’, maar van Verbonden tussen God en de mens , waarvan het Vernieuwde Tora-verbond in Jesjoea’s bloed (Jer. 31:33; Hebr. 8:8) de laatste is, terwijl eerdere verbonden nog gelden.

Het ’testamentsdenken’ echter, waarbij wij geen verbondsverplichtingen hebben, bewerkt in feite weinig goeds uit voor de gelovige, die zijn lange geloofspad nog af te leggen heeft.

Lees een citaat hierover uit Wake Up!

‘Het denken en geloven dat we hiervoor omschreven is precies gebouwd op dat “testamentsdenken”, want binnen dat denken hoeft de gelovige alleen nog maar te ontvangen. Indien gelovigen menen te mogen bouwen op de gedachte dat ze eenzijdig
rechten hebben opgebouwd op basis van een testament, dan past dat perfect in de gedachte dat het geloof in Jezus christus alleen maar bedoeld is als een middel tot ‘redding’ en ‘eeuwig leven’.

Deze gelovigen zijn als het ware door de Schelfzee heen geholpen, ze zijn van de farao bevrijd en nu ze dat doel bereikt hebben, kunnen zij alle verdere geloofsinspanningen stopzetten. Hen werd als het ware op het strand na de Schelfzee nog een testament in hun handen gestopt, waaraan ze voor de rest wan hun leven alle rechten kunnen ontlenen. Heiliging wordt dan een onderwerp dat als ‘mooi’ en ‘goed’ kan worden bestempeld, maar de noodzaak ervan verdwijnt in de dagelijkse praktijk ‘omdat de redding toch al bereikt is’.

Dan blijft die gelovige zijn leven lang worstelen met de verhouding tussen ‘Gods genade’, ‘Gods leefregels’. ‘goede werken’ en zeker ook met de ‘woestijnreis’, terwijl deze in feite samen een leerweg vormen voor wie de Verbonden begrijpt.

God wil niet dat wij stoppen na onze bevrijding en bekering. Dat laten werkelijk alle in dit boek besproken patronen zien. Hij roept ons op om ons juist door reiniging, heiliging én loutering voor te bereiden op het uiteindelijke Huwelijksverbond, dat het hoogste Verbond is.’

(pg. 482-483, 5e druk)