In het hoofdartikel van Israël en de Kerk (Chr. voor Isr., juni 2016) schreef de onlangs overleden zeer geleerde dr. H. Vreekamp:

‘Hoe woont God nu onder de mensen? Nu komt er even een zinnetje theologie, naar aanleiding van Johannes 1:14: “Het spreken is vlees en bloed geworden heeft bij ons zijn tent opgeslagen”.
Ik ga dat nu in mijn eigen woorden navertellen. Christenen zeggen wel: God is mens geworden. Zo staat het niet in de Bijbel. Joden zeggen: wat God niet kan, daar gaan we niet over, maar we hebben het nooit gehoord en we hebben het nergens gelezen dat God zelf mens is geworden.  Met name het punt van de lichamelijkheid maakt dat onmogelijk.

Als we nu heel nauwkeurig Johannes 1:14 lezen, dan is het Woord, of zoals de Naardense Bijbel zeg, het ‘spreken’, een activum. God is de sprekende God, Hij spreekt. Dat spreken van God is vlees en bloed geworden. Dus het luistert heel nauw. Niet: God is vlees en bloed geworden. Sommigen lezen hier het woord Thora, dat de Thora inderdaad vlees en bloed geworden is in deze mens.

Maar belangrijk is om het tweede deel van die zin niet over te slaat, wat wel vaak gebeurt in de christelijke traditie. De dogmatiek spreekt dan over de menswording van God, punt. Vergeet het. Dat is meteen al een dwaalspoor. Het is een parallellie. Zin één hoort bij zin twee en omgekeerd. Het spreken is vlees en bloed geworden en heeft bij ons zijn tent opgeslagen. De taal van het boek Exodus, van de tabernakel. (Vetheid toegevoegd, Levi).

‘Rabbijn’ Evers reageert hierop in hetzelfde nummer: ‘Als we hem goed verstonden, gaf hij de moeite weer van een persoon die naar het ware Jodendom zoekt.’