Pinchas Lapide:
DE HEER UW GOD IS ÉÉN

Joods monotheïsme en de christelijke leer van de drie-eenheid

Citaten

‘Deze ik-gij-ervaring van de directe relatie (van de Sinaï, Levi) is zo geweldig, zo enkelvoudig en zo uniek dat zij nooit toestond dat voorstellingen ontstonden zoals een veelvoud van principes of een veelpersoonlijkheid van God.

Om deze enigheid van God te bewaren voor iedere vorm van vermenigvuldiging, verwatering, of vermenging met de riten van omringende godsdiensten, koos het volk Israël als credo het Bijbelvers dat tot op heden niet alleen onderdeed is van de dagelijkse liturgie…’ (p. 13)

Pinchas Lapide noemt de enigheid van God op pg. 14 de ‘al-enigheid’. ECHAD, dit is het laatste woord van het credo van Jezus en van al zijn broeders naar het vlees. Het ontmythologiseert en verbiedt elke vorm van meergodendom.

Tot op vandaag staat het in alle joodse gebedenboeken dubbelgroot en vet gedrukt. Optisch gezien kan de laatste letter – DALET – namelijk veel te gemakkelijk verkeerd worden gelezen als een RESJ, en dat zou de betekenis veranderen van ‘één God’ in ‘een andere God’ (ACHER). Volgens de rabbijnse leer zou men daarmee het einde van de wereld over zich af kunnen roepen. Men zou de eenheid van God het enige ‘dogma’ kunnen noemen. (pg. 15)

Het Hebreeuwse woord ‘Echad’ leert ons niet alleen het monotheïsme, niet alleen dat er buiten Hem niemand is, maar ook dat Hij Een is en dat Hij op grond daarvan niet kan worden beschouwd als een samengestelde godheid die in verschillende eigenschappen of attributen zou kunnen worden ontleed. (pg. 18)

Het totaalbeeld dat uit de geschiedenis opdoemt, lijkt enigszins op een rekenkundige progressie. In de eerste eeuw wordt God nog in de joodse zin monotheïstisch opgevat. In de tweede eeuw wordt hij tweeenig en vanaf de derde eeuw wordt hij steeds meer drievuldig. (pg. 25)