Kunnen wij Jezus Christus ‘aanbidden’?

Vertalers voerden kunstgrepen uit om ons te doen geloven dat ‘aanbidding’ (neerbuigen voor een meerdere) alleen God (en Jesjoea) toekomt. Dat deed velen geloven dat Jesjoea God moet zijn. Lees verder in deze vertaling over de ware betekenis van aanbidding!

Kunnen wij Jezus Christus ‘aanbidden’?

– Vertaling van Biblical Unitarian – 

Wat is aanbidding? Het antwoord op deze vraag is belangrijk, niet alleen omdat christenen moeten weten wat aanbidding is, maar ook omdat we door het ontdekken van wat aanbidding is, kunnen ontdekken wie aanbeden kan worden. Gezien de Bijbel oorspronkelijk in het Hebreeuws en Grieks geschreven is, moeten we bij onze studie beginnen met het onderzoeken van de Griekse en Hebreeuwse woorden die met ‘aanbidden’ vertaald zijn. Door de manier waarop de Griekse en Hebreeuwse woorden voor ‘aanbidding’ naar het Nederlands vertaald zijn, kan het helaas moeilijk blijken om uit een Nederlandse Bijbel te leren over aanbidding.

Meer dan tachtig procent van de keren dat het woord ‘aanbidding’ in de meeste Nederlandse Bijbelvertalingen voorkomt, staat het Hebreeuwse woord shachah of het Griekse woord proskuneo in de originele tekst, dus zijn dit de twee woorden waar we ons mee moeten bezighouden. Er zijn enkele andere woorden die soms met ‘aanbidding’ worden vertaald, maar deze hebben een meer specifieke betekenis, los van de notie van aanbidding en dienen anders vertaald te worden. Een voorbeeld hiervan is het Griekse woord latreuo, dat ‘om te dienen’ betekent en in een paar gevallen met ‘te aanbidden’ vertaald is.

Uit de studie van het Hebreeuwse woord shachah en het Griekse woord proskuneo blijkt dat beide woorden ‘neerbuigen’ betekenen. Het Hebreeuwse woord shachah (Strong’s nummer 7812) wordt gebruikt wanneer men zich buigt of wanneer men knielt, vaak voor een meerdere of voor God. [1] In de King James Version (en wellicht in de SV, Vert.) wordt het met een aantal verschillende woorden vertaald, waaronder: ‘aanbidding’ (99 keer), ‘buigen’ (31 keer), ‘neerbuigen’ (18 keer), ‘respect betuigen aan’ (9 keer) en ‘eerbied bewijzen aan’ (5 keer).

Het Griekse woord proskuneo (Strong’s 4505) komt van de Griekse woorden pros, wat ‘voor’ of ‘aan’ betekent en kuneo, wat ‘te kussen’ betekent. Letterlijk betekent het ‘iemand de hand kussen als teken van eerbied’ en onder Oosterlingen: ‘op de knieën vallen en met het voorhoofd de grond raken als uiting van diepe eerbied’. Vandaar dat het in het Nieuwe Testament betekent: het knielen, hulde bewijzen of respect betuigen aan, eerbied bewijzen of het smeken.[2]

De voorbeelden van ‘aanbidding’ die in de Bijbel voorkomen, bevestigen dat men in de Bijbelse cultuur hén aanbad aan wie respect of eer werd betoond. Lot ‘aanbad’ (shachah) de vreemdelingen die naar Sodom kwamen, hoewel hij hen nog nooit eerder had gezien. Hij wierp zich voor hen neer om hen eerbied te betonen (Gen. 19:1). Mozes ‘aanbad’ (shachah) zijn schoonvader, die hij respecteerde en eerde (Ex. 18:7). Abigaïl ‘aanbad’ (shachah) David. Ze eerde hem door zichzelf neer te werpen. Deze drie voorbeelden staan niet op zichzelf en komen veel vaker voor; ze tonen aan dat wanneer iemand een ander wilde eren, hij zich voor hem neerwierp. De handeling van het neervallen heet ‘aanbidding’ en onthult het hart van de aanbidder, namelijk het betonen van respect en eer aan degene die aanbeden wordt.

206_01_0060_TopicalBkgVeel culturen anders dan de Bijbelse kennen de gewoonte om te buigen om respect of eer te betonen. De Japanners en Chinezen buigen voor de mensen die ze respecteren. In de hoven van Europa was het gebruikelijk om te buigen (of voor vrouwen: om licht door de knieën te gaan) voor hen die een hogere rang bezaten. In feite was het zelfs in de koloniale cultuur van de Verenigde Staten voor mannen gebruikelijk om voor elkaar te buigen en voor vrouwen om licht door de knieën te gaan om respect te tonen en soms zien we vandaag de dag nog dat men buigt of door de knieën gaat.

In sommige kerken is de gewoonte om voor God te buigen gewijzigd in een knieling of een ondiepe buiging van de knie. Zo knielen mensen in de rooms-katholieke kerk vaak met een ondiepe buiging van de knie om hun respect voor God te tonen. Al voert men in de meeste protestantse kerken niet langer een volledige buiging uit voor de Heer, wel buigen kerkgangers nog hun hoofd in gebed, als teken van respect. Het is belangrijk om te beseffen dat zowel de Bijbelse als in de moderne ‘aanbidding’ (het neerbuigen) de uiterlijke handeling van het buigen de innerlijke gesteldheid van respect en eer onthult.

Waarom gebruiken we het Engels woord ‘aanbidding’ eigenlijk? Ons woord ‘aanbidding’ (Engels: worship, Vert.) is afkomstig van het Oud-Engelse ‘weorthscipe’, dat ‘waardigheid’ betekent. We ‘aanbidden’ iemand, omdat zij het respect dat ze ontvangen ‘waard’ zijn. In het Brits-Engels werd ‘worship’ eigenlijk gebruikt als titel voor diverse ambtenaren, meestal magistraten en soms burgemeesters. Dus zelfs in de herkomst van het Engelse woord voor ‘aanbidding’ zien we dat het niet uitsluitend gebruikt werd voor God of Jezus, maar voor iemand die het respect dat ze ontvingen, waard waren.

Wanneer het woord shachah in de Hebreeuwse tekst voorkomt, of proskuneo in de Griekse tekst, verwijzen ze meestal naar de handeling van het neerbuigen, en we kunnen ze op die wijze naar het Nederlands vertalen, zoals de volgende voorbeelden laten zien. 

Genesis 23:7
Daarna stond Abraham op, wierp zich neder [shachah] voor het volk des lands, de Hethieten
Genesis 33:3

En zelf [Jakob] ging hij voor hen uit en boog zich [shachah] zevenmaal ter aarde, totdat hij bij zijn broeder gekomen was [Ezau].
Genesis 42:6
Toen nu de broeders van Jozef aangekomen waren, bogen zij zich [shachah] voor hem neer met het aangezicht ter aarde.
Mattheüs 18:26
De slaaf wierp zich neder [proskuneo] als smekeling en zeide: Heb geduld met mij en ik zal u alles betalen voor hem.

Uit bovenstaande verzen blijkt duidelijk dat mensen ‘zich bogen’ voor anderen of hen ‘aanbeden’. Een studie van de Griekse en Hebreeuwse woorden en hoe zij worden vertaald, toont iets anders – iets dat vele christenen heeft misleid. In veel Bijbelvertalingen worden de woorden shachah of proskuneo, wanneer deze gebruikt worden voor personen onderling, vertaald met ‘neerbuigen’ of een soortgelijk woord. Echter, wanneer shachah of proskuneo verwijst naar een persoon die ‘neerbuigt’ voor God of Jezus, gebruiken de vertalers bijna altijd het Engelse woord ‘aanbidden’ (worship, Vert.).

De drie voorbeelden hieronder zijn typisch.

Exodus 24:1
Tot Mozes zeide Hij: Klim op tot Jahweh, gij en Aaron, Nadab en Abihu en zeventig van de oudsten van Israël en buigt u [shachah] van verre neder.
Exodus 33:10
Wanneer het gehele volk de wolkkolom zag staan aan de ingang van de tent, stond het op en boog zich neder [shachah], ieder aan de ingang van zijn tent.
Johannes 4:24
God is geest en wie Hem aanbidden [proskuneo], moeten aanbidden in geest en in waarheid.

Uit bovenstaande verzen blijkt dat er sprake is van een patroon dat vele christenen een verkeerd begrip heeft gegeven van ‘aanbidden’. Wanneer de Hebreeuwse of Griekse woorden voor aanbidden verwijzen naar mensen die andere mensen ‘aanbidden’, gebruiken vertalers het Engelse woord ‘buigen’. Wanneer echter de handeling van aanbidding op God of Jezus is gericht, gebruiken de vertalers het woord ‘aanbidding’ in hun vertaling. Deze manier van vertalen doet de lezer begrijpelijkerwijs geloven dat alleen God en Jezus worden ‘aanbeden’. Hoe kan van een persoon die de Nederlandse vertaling leest, verwacht worden dat hij weet dat Bijbelse ‘aanbidding’ niet alleen voor God en Jezus bedoeld is, wanneer zijn Bijbel het woord ‘aanbidding’ alleen in verwijzing naar hen gebruikt? Dat kan hij niet. Dus, hoe triest ook, het is begrijpelijk dat mensen die de Nederlandse Bijbel lezen, concluderen dat Jezus God moet zijn, omdat Jezus wordt ‘aanbeden’.

Als Bijbelstudenten moeten we de feiten op een rijtje krijgen. ‘Aanbidden’, ofwel voor iemand buigen, toont eerbied en respect. Het kan gericht zijn op een ieder die de persoon wil eren, zelfs, zoals we eerder in het geval van Lot zagen, een vreemdeling. Dat mensen Jezus ‘aanbidden’ maakt hem niet méér God dan dat het ‘neerbuigen’ van Abraham de Hettieten tot God zou maken. Het Grieks en Hebreeuws moeten consequent vertaald worden. Als dat gebeurt, zullen we zien dat mensen andere mensen en God ‘aanbaden’ (of ze ‘bogen zich neer’ tot andere mensen en God). In de Bijbelse praktijk ontvangen superieuren, koningen, God en Jezus het vaakst eerbied of aanbidding.

Er zijn momenten waarop het niet gepast is om iemand te eren of hem te ‘aanbidden’. Zo zegt God dat het verkeerd is om te buigen voor (shachah ; aanbidding) andere goden (Ex. 23:24).Dat is volkomen logisch. Hoe kan een persoon met enige oprechtheid God én een afgod eren? Een andere zaak betrof Petrus, die inzag dat het voor Cornelius niet gepast was om voor hem te buigen (proskuneo, aanbidding), hoewel Cornelius Petrus respecteerde. Petrus voelde zich niet superieur aan Cornelius en het accepteren van dit eerbetoon zou het verkeerde signaal hebben gegeven aan Cornelius, daarom stopte hij hem (Handelingen 10:25 en 26). Op gelijke wijze stopte de engel Johannes hem te ‘aanbidden’. Johannes dacht dat de engel superieur aan hem was en begon hem te ‘aanbidden’. De engel moest hem corrigeren en herinnerde hem eraan dat hij slechts een ‘mededienaar’ was (Openb. 22:08 en 9).

In het volgende vers vinden we een verslag van de profeet Nathan die koning David bezocht.

1 Koningen 1:23
En men meldde de koning: De profeet Natan is er. Toen Natan tot de koning gekomen was, en zich voor de koning had neergebogen [shachah] met het aangezicht ter aarde.

Nathan was een profeet van God en toch had hij er geen probleem mee om koning David te ‘aanbidden’, dat wil zeggen: om zich voor hem neer te buigen. Het is volkomen gepast om te buigen voor een koning (te aanbidden). Het zou voor Nathan echter onjuist geweest zijn om voor David te buigen om vervolgens te buigen voor iemand in Davids hof, waarvan hij wist dat diegene een complot plande tegen David. ’Aanbidding’ is dus geen betekenisloze handeling. Ware aanbidding komt voort uit het hart. Dat is de reden waarom Mordechai niet voor Haman wilde buigen, omdat Haman een vijand van de Joden was (Esther 3:2; 9:10). Toen de vrouwen echter Jezus ontmoette toen zij naar zijn graf gekomen waren, ‘aanbaden’ ze hem en zij waren hierin correct, omdat hij hun koning was, en ze hem hiermee eerden en respecteerden.

Wanneer iemand zichzelf aan de voeten van een koning plaatste, met het gezicht naar beneden, betoonde hij zijn respect en eer. 2Samuël 14:22 is een goed voorbeeld.

2 Samuël 14:22 (GNB)
Joab bracht de koning hulde [shachah] met een diepe buiging en bedankte hem. ‘Majesteit,’ zei hij, ‘doordat u doet wat ik vraag, merk ik dat u mij nog altijd goedgezind bent.’

In dit vers kozen Nederlandse vertalers om het Hebreeuwse woord shachah (neerbuigen of aanbidden) te vertalen met de uitdrukking ‘hulde brengen’ om de aard van Joab’s handelen weer te geven. Hoewel de zinsnede ‘om hem hulde te bewijzen’ het doel van de handeling van Joab toont, kan de Nederlandse lezer nooit inzien dat Joab David ‘vereerde’, omdat het Hebreeuwse woord shachah niet vertaald is met ‘aanbidding’. Zonder twijfel zou, wanneer Joab voor God op zijn aangezicht gevallen was, de vertaling hebben dat Joab God ‘aanbad’.

1 Samuël 24 bevat een verslag waarin David Saul ‘aanbidt’.

1 Samuël 24:8 (GNB)
Nu ging ook David de grot uit en riep Saul achterna: ‘Mijn heer de koning!’ Toen Saul omkeek, knielde David eerbiedig op de grond neer [shachah].

Saul joeg David achterna om hem te doden en David en zijn mannen vermeden Saul. Op enig moment ging Saul een grot in om zijn behoefte te doen, zonder zich te realiseren dat David en zijn mannen ook in de grot waren.  Davids mannen spoorden hem aan Saul te doden, maar in plaats daarvan sneed hij een stuk van de kleding (de gedenkkwasten, Vert.) van Saul. Nadat Saul de grot verliet, kwam David naar buiten en boog zich voor Saul en toonde hem het kledingstuk om aan te tonen dat hij Saul nooit kwaad zou doen. David boog zich voor Saul in zijn poging hem ervan te overtuigen dat hij hem nog steeds eerde en zich niet de troon probeerde toe te eigenen.

Het neerbuigen voor de koning, hem ‘aanbidden’, was een manier om respect te betonen aan de koning, wat, vanzelfsprekend, betekende dat de persoon de intentie had de koning te gehoorzamen. Gehoorzaamheid is dus een integraal onderdeel van de aanbidding van God of een koning. Het uiterlijk vertoon van de buiging is niet werkelijk ware aanbidding, wanneer het hart geen intentie heeft om te gehoorzamen. Wanneer een persoon voor de koning komt en zich voor hem buigt, maar niet van plan is hem te gehoorzamen, dan is de buiging betekenisloos en bedrieglijk. We zien dit gebeuren bij Adonia. Hij boog zich voor koning Salomo, maar beraamde ondertussen plannen tegen hem.

1 Koningen 1:53
Daarop liet koning Salomo hem van het altaar halen. Toen hij binnengetreden was, boog [shachah] hij zich voor koning Salomo neer, waarop Salomo tot hem zeide: Ga naar uw huis.
Adonia was een halfbroer van Salomo en wilde zich Davids troon toe-eigenen. Maar Salomo liet weten dat wanneer Adonia het juiste zou doen, Adonia’s leven zou worden gespaard. Dus kwam Adonia en aanbad, boog zich neer voor koning Salomo als teken van eer en respect, wat impliceerde dat hij gehoorzaam zou zijn. Eigenlijk was Adonia’s gebaar onoprecht en hij werd uiteindelijk ook terechtgesteld (1 Koningen 2:25). Onoprecht buigen zou vergelijkbaar zijn met Jezus ‘Heer’ noemen, maar niet doen wat hij opdroeg (Matt. 7:21-23). Het moet zo zijn dat de daad van aanbidding uit een hart van aanbidding komt.

We hebben gezien dat het Nederlandse woord ‘aanbidding’ in de vertaling van de Schrift vaak alleen gebruikt wordt in relatie tot God en Jezus, waardoor dikwijls wordt aangenomen dat alleen God en Jezus kunnen worden ‘aanbeden’, of zelfs dat Jezus God moet zijn. Deze korte studie moet duidelijk hebben gemaakt dat iedereen die eer en respect verdient, kan worden ‘aanbeden’. In de Bijbelse cultuur bleek de ‘aanbidding’ van iemand uit het buigen voor diegene. In de hedendaagse westerse maatschappij is het echter niet onze gewoonte om voor gezagsdragers te buigen (wel voor bijvoorbeeld de koning, Vert.). Toch eren en respecteren we hen, en in sommige gevallen komt daar gehoorzaamheid bij. Wanneer we vandaag de dag een achtenswaardig persoon eren door hem ‘heer’ te noemen of door geschenken te geven, noemen we dat geen ‘aanbidding’, maar in feite zijn die handelingen een manier waarop we in de westerse samenleving iemand zouden ‘aanbidden’.

In de moderne westerse samenleving ‘aanbidden’ we onze gezagsdragers op een andere wijze dan mensen in de Bijbel hun gezagsdragers aanbaden, maar de essentie van het eren en respecteren is hetzelfde. We moeten inzien hoe de Bijbelse gewoonte van het zich neerbuigen voor iemand als daad van aanbidding overdrachtelijk kan worden gemaakt in onze moderne wereld. Als we zien dat de handeling van het buigen in de Bijbelse cultuur de uiterlijke vorm was, die voortkwam uit een hart van respect en eer, dan komen we tot de vraag: ‘Hoe zouden we heden iemand tonen dat we hem respecteren en eren?’

Hier zijn enkele noties om te overwegen:
Als we een vriend eren en respecteren, dan tonen onze handelingen dat aan doordat we ons op hem richten en niet alleen op onszelf. Op dezelfde manier tonen we ons respect en eerbied voor God en Jezus door hen tot ons middenpunt te maken en God en Jezus onze tijd en aandacht te geven. Dit is vooral van belang wanneer men deelneemt in een geestelijke of religieuze handeling. Een persoon die een gemeente bezoekt, moet zich bijvoorbeeld richten op God en Jezus zonder dat hij zijn geest toestaat af te dwalen naar de beproevingen en moeilijkheden die het leven vaak in beslag nemen.

Als we een vriend eren en respecteren, dan besteden we tijd met hem en vooral met dingen die hij wil doen. Op dezelfde manier tonen we ons respect aan God door te doen wat Hij wil dat wij doen. We moeten ons leven onderzoeken op onze tijdsbesteding. Brengt onze activiteit glorie aan de Heer of is het iets dat gewoon leuk is? Besteden we bijvoorbeeld meer tijd aan tv kijken dan aan iets wat God of de Heer Jezus zou dienen? Door eenvoudig een inventarisatie van onze tijd te maken, kunnen we gemakkelijk bepalen wat voor ons het meest belangrijk is in het leven. Als we merken dat we niet genoeg tijd aan de dienst aan God besteden, dan moeten we ons zelf erop toeleggen te veranderen.

Bijbels gezien zouden we, wanneer we de koning ‘aanbiddden’, een poging doen hem te gehoorzamen. Jezus zei: ‘Wanneer gij Mij liefhebt, zult gij Mijn geboden bewaren’. Wij vergeten vaak dat wij geboden hebben te onderhouden. In feite zijn het er velen die we moeten gehoorzamen. Wanneer we zeggen dat we God en Jezus aanbidden, dan moeten we hen gehoorzamen. Iedere christen, die God en de Here Jezus wil aanbidden, moet het respect en de eerbied die in zijn hart is, kunnen uiten.

Origineel: http://www.biblicalunitarian.com/videos/can-we-worship-jesus-christ

1. F. Brown, S. Driver, C. Briggs, The Brown-Driver-Briggs Hebrew and English Lexicon (Hendrickson Publishers, Peabody, MA, reprinted 2000), p. 1005.

2. Joseph Thayer, Thayer’s Greek-English Lexicon of the New Testament (Hendrickson Publishers, Peabody, MA, reprinted 2000), p. 548.

Toevoeging van een bevriende Bijbelleraar

Mooie post. Ik heb hier jaren geleden ook een stukje over geschreven en daaruit wilde ik je iets delen. Het is een echte eye-opener:

Wanneer we het woord proskuneo opzoeken in het Matteus evangelie (NBG), dan valt op dat het wordt vertaald als “hulde bewijzen” wanneer Jeshua nog een baby’tje is (Mat 2:2, 2:8, 2:11), dat het wordt vertaald met “nedervallen” wanneer Jeshua volwassen is (8:2, 9:18, 14:33, 15:25, 18:26, 20:20) en dat het ineens wordt vertaald met “aanbidden” wanneer Jeshua is opgewekt uit de dood (28:9, 28:17).

We hebben het hier dus over hetzelfde woord, in dezelfde vertaling, in hetzelfde Bijbelboek. Toch worden er zeer uiteenlopende vertalingen gekozen. Dat is op zich niet zo heel vreemd, aangezien woorden wel vaker op verschillende manieren worden vertaald. Maar wat uit dit voorbeeld zo goed naar voren komt, is dat de vertalers wel degelijk heel bewuste keuzes maken vanuit hun theologische overtuiging. Zij willen gewoon dat Jeshua na zijn opstanding ineens aanbeden wordt zoals God aanbeden dient te worden. Maar ja, om het woord `aanbidden` nu ook al tijdens zijn openbare bediening van stal te halen, dat zou natuurlijk te opvallend onjuist zijn, aangezien de Joodse omstanders er toch wel grote problemen mee zouden hebben als de overste van de synagoge ineens publiekelijk Jeshua zou gaan aanbidden (Mat 9:18). Maar ja, het woord ´nedervallen´ is wellicht wat overdreven voor een klein baby’tje; daar zal hulde bewijzen wel voldoen. Kortom, weet je wat we doen, we vertalen het gewoon met hulde bewijzen als Jeshua een baby’tje is, we vertalen het met nedervallen als Jeshua volwassen is en we vertalen het met aanbidden als Jeshua is opgestaan uit de dood. Klaar, goed vertaald, theologie behouden, missie volbracht. 

Maar wie ook maar enigszins bereid is om kritisch te kijken naar vertalingen, zal door bovenstaande zeker aan het denken worden gezet over de aanbidding van Jezus. Wie na zo’n veelzeggend voorbeeld nog steeds niet aan het denken is gezet, die wil het ook gewoon niet weten :)

26 gedachten over “Kunnen wij Jezus Christus ‘aanbidden’?”

  1. De christenheid vergeet Jehovah te aanbidden, want daarom zal Jehovah zich van hun gebeden afkeren, hij luistert dan niet naar hun gebeden, satan de Duivel echter wel die zich de God van deze wereld noemt! De Bijbel zegt dat zij hun gebeden aan de Goden slachtofferen. Daarom roept Jehovah zijn volk toe, om uit te gaan uit Babylon de Grote, het rijk van de valse religies! Openbaring 18: vers 4 tot 7. En ik hoorde een andere stem uit de hemel zeggen gaat uit van haar mijn volk, indien gij niet met haar in haar wild delen en indien gij geen deel van haar plagen wild ontvangen. Want haar zonden hebben zich helemaal tot aan de hemel opgehoopt!

    1. Sjalom Anne. Ik vind je stelling te zwart-wit. Christenen belijden Jesjoea vaak uit onwetendheid als God. God kan daar vast doorheen zien.
      Alleen moet men wel ernstig het Woord bestuderen, en handelen naar wat je geopenbaard krijgt.

  2. Zie, ze hebben Mijn Woord verlaten wat Wijsheid zullen ze dan nog hebben? Nu wordt Jezus het Woord van God genoemd en de Wijsheid van de Vader. Wat kunnen we concluderen, over de periode toen God Jezus nog niet had geschapen? Hij was dan nog zonder Woord en zonder Wijsheid

    1. Sjalom broeder Dirk. De wijsheid in Spreuken is een personificatie, en slaat niet echt op Messias. Want wie zou vrouwe Dwaasheid dan is Spreuken zijn?
      God sprak en maakte alles, ook Jesjoea in Mirjam haar buik. Maar Hij is altijd één met Zijn Woord geweest, natuurlijk.
      God en Zijn Geest zijn één en Dezelfde. – Bedankt voor je reactie.

  3. Nee, Jezus zei duidelijk in Mattheus 4: in vers 10, toen hij een geschil had met Satan de Duivel in de woestijn, ga weg Satan, want er staat geschreven: Jehovah uw God moet gij aanbidden en voor hem alleen heilige dienst verrichten.

  4. Het Christendom is een godsdienst, die gegrondvest is op Jezus Christus. Christenen geloven dat Jezus Christus de verlosser, de messias is, die gestuurd is door God om de wereld te redden….Vanaf het begin van de mensheid was er een strijd tussen God en de duivel.Dat er veel kwaad is in de wereld zal niemand ontkennen.God heeft ons geschapen om Hem te dienen en lief te hebben, maar wij volgden liever onze eigen weg en wilden niet afhankelijk van Hem zijn…De wereld heeft meer dan ooit Christus nodig.De wereld heeft Zijn liefde nodig!Het is tijd dat je voor Hem kiest. Keer de duisternis de rug toe en kies voor Jezus Christus.Hij laat ons zien wie God echt is.De manier waarop Jezus leefde was de manier waarop God de mensen had bedoeld…

  5. Het enige goede aan de Islam? Laat me niet lachen. Voor ons zijn Adam, Noah, Musa, Abraham en Jezus machtige profeten. Dat is natuurlijk niet belangrijk he. Wij besnijden ons netjes en eten geen varkensvlees! Welke christenen doet dat tegenwoordig?

    1. Ik ken een aantal Messiaanse Christenen – meneer Anoniem – die van huis uit Joods zijn en dus besneden zijn. Zij eten ook – overeenkomstig Joods gebruik – geen varkensvlees. Voor westerse Christenen en Arabieren is dit niet aan de orde (zie Hand.15). Die vallen niet onder het Verbond van Mozes.
      Als u, meneer Anoniem, zich laat besnijden en geen varkensvlees eet, dan leeft u overeenkomstig de Wet (Thora) van Mozes… en bent u ten diepste aanhanger van het Joodse geloof…

      1. De moslims hebben natuurlijk veel overgenomen van het Ware Boek. Maar ook gelovigen uit de heidenen dienen zich aan de Tora te houden (een voorrecht), zo leer ik op deze site.

        1. Het is een voorrecht Thora te houden, schrijf je Levi. Maar ga je dan uit van alle 613 wetten en geboden ? Moeten we ‘overspeligen’ weer gaan stenigen…
          Moet ik nu bij mijn schoonzus ‘nakroost’ gaan verwekken omdat mijn broer kinderloos is overleden…
          Ik geloof alleen in wat Yeshua leert: “God liefhebben bovenal en je naaste als jezelf”. Daarmee onderhoud je de gehele Thora (de Tien Woorden van de Eeuwige).
          De ‘Twaalven’ hebben dit ook zo opgevat, en daarom zegt Jacobus namens hen in Hand.15:19:
          ” De Christenen uit de heidenen mogen geen voedsel eten dat aan afgoden geofferd is. Ze mogen niets eten waar nog bloed inzit. Wat men eet dient op juiste wijze geslacht te zijn (geen levende dieren dus). En men mag zich niet inlaten met (seksuele) ontucht.”

          1. Handelingen 15 wordt verkeerd begrepen, schrijf ik in dit artikel.
            De Tora blijft altijd staande voor het verbondsvolk. Sommige wetten zijn echter alleen uitvoerbaar in een theocratie (Godsrijk), die snel weer komen gaat. De Tora gold ook in de ballingschap, al was daar ook niet alles uitvoerbaar.

          2. Als je de Evangelies met aandacht leest dan ga je pas goed begrijpen wat Yeshua ons wil leren…
            Nee, hij komt niet met een nieuwe religie, of een aanpassing op de ‘oude’… hij verfoeit religie en haar geestelijke leiders en hij schaft zelfs de Offerscultus af (Joh.2:16) – zowel het offervee als de handelaren gooit hij de Tempel uit -.
            En over werken op de Sabbat zegt hij: “Mijn Vader werkt op die dag, dus ik ook.” (Joh.5:16)
            En nee, hij wil helemaal geen koning zijn of koning worden, als de mensen hem tot koning willen uitroepen maakt hij zich snel uit de voeten (Joh.6:15).
            En lees Joh.4:21 hoe Yeshua over het bidden in de Tempel denkt en over het ‘ware’ bidden tot de Vader.
            En nee, hij wil helemaal niet door mensen ge-eerd worden (Joh.5:21).
            En nee, hij bekommert zich niet om koosjer voedsel, hij zegt in Matt.15:11 “Niet wat de mond ingaat maakt een mens onrein, maar wat de mond uitgaat… ” De God van Jezus is Heilig en Rein, en die God heeft geen ‘onreine dieren’ geschapen !
            Yeshua zegt over zichzelf dat hij een roeping heeft (Luc.4:43)… “Het KONINKRIJK der HEMELEN verkondigen” (Gods Heerschappij op aarde).
            En als de Rijke Jongeling aan hem vraagt: “Welke geboden moet ik naleven om het ‘leven’ binnen te gaan”, dan noemt hij expliciet deze ZES geboden/verboden (en niet nog eens 600 extra) :
            Niet moorden, niet stelen, niet liegen, niet bedriegen en respect hebben voor je naaste en je ouders (Matt.19:18)…
            En als wij die lessen in acht nemen dan wordt het hier de Hemel op Aarde… en kunnen we zeggen: ‘Uw Koninkrijk IS gekomen’.

            1. Jesjoea leefde recht uit het hart van de Tora, ja. Zonder religie.
              Maar hij hield zich wel aan het niet-traditionele Jodendom, de Tora van zijn Vader.

              De gehele Tora, Willem, ‘hangt’ aan het grote gebod. Die zou voor altijd blijven gelden, wordt in heel de Tenach en de Brit haChadasha steeds duidelijk.
              De eerste gemeente, dat waren ‘allen ijveraars van de Tora’. Zouden ze Jesjoea soms niet begrepen hebben of begrijp jij Messias nog niet?

  6. Ik vind het een mooie studie over wat aanbidding betekent. We mogen Yeshua aanbidden maar we mogen ook mensen aanbidden door de betekenis van: die persoon eer geven en aandacht. Wij mogen geen afgoden aanbidden. Dit betekent dat we ons niet moeten laten beinvloeden door dingen of zaken of mensen als dat tegen Gods wil of wet ingaat.

  7. Beste Berry,
    De meeste Bijbels vertalen Joh.1:1 niet juist. Ze vertalen:
    “… en het Woord was God.” En dat staat er niet. Er staat:

    “In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God.
    En God was in het Woord, dat in den beginne was bij God.”

    Joh.1:1 is niet alleen op de tekst uit Gen.1 gebaseerd, nee, ook op Jes.55:11. Daar zegt de Eeuwige: “…zo geldt dit ook voor Mijn WOORD dat voortkomt uit Mijn mond: het keert niet vruchteloos naar Mij terug, niet zonder eerst te doen wat Ik wil en te volbrengen wat Ik gebied.”
    Je leest hier dat het WOORD is ‘voortgebracht’ door God. In die zin is het Woord een ‘Zoon’ van God, want in het menselijk spreken is een ‘zoon’ ook voortgebracht door zijn vader.
    Verder lees je dat dit Woord niet ‘VRUCHTELOOS’ tot de Vader wederkeert; welnu, daar zijn alle volgelingen van Yeshua het over eens. Van Rooms tot Gereformeerd en van Messiaans tot Mormoon gelooft men dat Yeshua uiterst vruchtbaar is geweest in hoe hij leefde en onderwees, en voor velen ook waarom en hoe hij stierf.
    Voorts lees je in de Jesaja tekst dat het Woord ook de ‘WIL’ zal doen van de Vader (die hem heeft voortgebracht). Yeshua doet nimmer zijn eigen ‘wil’ maar altijd de ‘wil’ van zijn Vader:
    Joh.4:34 “Mijn voedsel is de WIL van Hem doen…”
    Joh.5:30 “Ik richt mij op de WIL van Hem die mij zond…”
    Joh.6:38 “Ik kwam niet om te doen wat ik WIL…”
    En als laatste leert de Jesaja tekst dat het Woord zal ‘VOLBRENGEN’ wat de Vader gebied. En laten dit nu de laatste woorden van Yeshua aan het kruishout zijn: Joh.19:30 ” ‘Het is volbracht.’ Hij boog zijn hoofd en gaf de geest.”
    Het Woord is NIET God, leert de Jesaja tekst; het Woord komt uit God voort, leert Jesaja. En dat is een wezenlijk verschil. En vanuit dit gegeven (Jes.55:11) moet je de lijnen naar Yeshua gaan trekken, dit moet het startpunt zijn… en niet: het Woord was God !!!

  8. Aangenaam, ik zelf ben ook opzoek naar de waarheid, wie is deze Jezus nou echt? Inderdaad, ik ken Hem als zoon van God, redder, Hij diens stem ik versta als ik het woord lees (mijn schapen kennen mijn stem).
    Zonder al die theologie, besef ik wel dat er staat, “In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God.”
    Jezus had geen lichamelijk lichaam, Hij was bij de Vader en in de Vader, er staat hier toch was God? Bedoelt de schrijven, gelijk aan God? Of was hij een deel van God?

    Als wij zelf kinderen krijgen, zeg een zoon dan is dit een mengeling van mijn zaadje en de eicel van een vrouw. Alle DNA en gen-informatie die wij met ons meedragen daaruit bestaat mijn zoon, deze kan zelfs sterk op mij qua uiterlijk of karakter gelijken, maar het blijft een mengeling van 2 mensen.

    Was Jezus daar in Johannes 1:1, God zelf? Zoon, maar aan God gelijk? Net zoals de zon in ons sterrenstelsel 1 zon is en ook licht geeft en warmte, maar toch 1 is, ook net zo in gelijkenis Jezus, het beeld van God zelf is?

    En Hij later, zoals beloofd zich mengt (door God’s wil) met de mens? Want Jezus is uit de Vader maar had ook 1 biologische moeder, Maria. Is Jezus, dus die God was, in God was de mengeling 2? De Vader en de mens? De mensheid? In dit geval Maria die gezegend was dit kind te baren? In precies het uitgekozen en beloofde geslacht, om te regeren als koning (zoals beloofd) voor eeuwig?

    Is dus Jezus, G’d de Vader? Of is Jezus in de Vader? En de Vader in Jezus en Jezus nu aan de rechterhand God regerend in verheerlijkt lichaam? Deze Jezus de Alfa en de Omega?

    Bid en je zult ontvangen, ik ben op zoektocht, ik aanbid de Vader, ik geloof dat Jezus, de weg, de waarheid en het leven is en ik geloof dat God een levende God is, Hij zal het ons openbaren.

  9. Shalom, ik begrijp de verschillende standpunten in deze materie, je komt er ook niet uit als je niet voor jezelf aanhoud wat JHWH van zichzelf en Zijn Woord zegt. Onder andere, Hij kan NÍET ; liegen, veranderen, dood gaan of gezien worden. In deze principes is er ook maar 1 God, JHWH géén discussie mogelijk punt. Mag ik het volgende opwerpen? Maar Hij heeft Zichzelf van aangezicht tot aangezicht aan vele mensen laten zien. Dat heeft Hij alléén kunnen doen in een vorm die dus mensen konden zien zonder te sterven. De Bijbel spreekt dan over : Zijn rechterarm, Zijn Woord, de Engel des Heeren. JHWH zegt oa van Zichzelf dat Hij de Herder is, dat Hij de verlosser is Heiland, Aleph Alfa en Taw Omega en dat Hij deze eer en glorie aan niemand anders geeft. Joh. Zegt dat Jesuha dat Woord is en Jesuha claimt precies al deze eer en glorie die JHWH voor Zichzelf behoudt, sterker nog Hij Pleegt ook overspel door de bruid van de Vader op te eisen. Nu heb je 2 keuzes : 1 Jesuha = JHWH dus kloppen de principes heeft JHWH dus verlossing gebracht zoals belooft
    2 Jesuha is een mens, dus vol zonde want Hij gaat tegen Gods Woord in, laat Zichzelf meerdere keren aanbidden en claimt dat Hij God is. Wat de toenmalige farizeeen het volste recht zouden geven om Hem te stenigen en om te kruizigen
    Moet of kan zo een persoon voor iemand zonden dragen? Kan een mens überhaupt voor een ander zonden dragen? Wat er aan het kruis gebeurde kon alléén door JHWH worden gedaan. Als je dat ontkent snap je het beeld van de verzoen offerdienst niet, en ook niet waarom Hij moest sterven. Ik hoop dat een ieder dit zelf onderzoekt ipv te kijken wat ik of een ander zegt. Veel wijsheid hierin Ray William

    1. Sjalom Ray,
      Je werpt redeneringen op die voortkomen uit een onoverbrugbare tegenstelling.
      Lees je de studies op deze site, dan zul je merken dat de eenvoudige waarheid de enige is.

  10. Yeshua is de zoon van de EEUWIGE, toen Abraham zijn zoon in gehoorzaamheid aan JHWH ging offeren en de EEUWIGE zag dat Abraham uit liefde tot hem zijn geliefde zoon op het hout legde, zover lied JHWH het niet komen en beschikte een ram in de struiken. Maar uit Liefde voor ons ging JHWH wel tot het uiterste en gaf Zijn zoon Yeshuha om ons te kunnen redden Yeshuha gaf zijn leven tot in de dood. om ons het eeuwige leven te geven plus vrije toegang tot de VADER …..ik geloof niet in de drieeenheid..

  11. Jack,
    Als ik naar het Woord kijk, zie ik toch duidelijk dat Jeshua (Jezus) gelijk aan JHWH (de Vader) is. In Joh. 14:9 staat: Die Mij gezien heeft, die heeft den Vader gezien; en hoe zegt gij: Toon ons de Vader?
    Dit houdt dan ook in, dat wij Jeshua, mogen aanbidden, omdat hij GOD is.

    1. Geachte broeder Cees, u bent van de Drie-eenheidsleer af, maar ik nodig u uit verder te leren waarom dit soort verzen niet betekenen dat Jesjoea God is en de ware aanbidding verdient. Het vers erna luidt: ‘Gelooft gij niet, dat Ik in de Vader ben en de Vader in Mij is?’ Hij lijkt hier misschien te zeggen dat hij één in wezen is met de Vader, maar dat is niet het geval.
      Messias spreekt in gelijkenissen over het in de Vader zijn. Ook bid Jesjoea later in Joh17 dat wij net als Hij in de Vader zullen zijn. Dit betekent niet dat wij deel uitmaken van Gods wezen.., nietwaar?
      Leest u alstublieft verder op deze pagina: https://www.yeshuahatorah.com/wordpress/jhwh-echad-intro

    2. Aangenaam, ik zelf ben ook opzoek naar de waarheid, wie is deze Jezus nou echt? Inderdaad, ik ken Hem als zoon van God, redder, Hij diens stem ik versta als ik het woord lees (mijn schapen kennen mijn stem).
      Zonder al die theologie, besef ik wel dat er staat, “In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God.”
      Jezus had geen lichamelijk lichaam, Hij was bij de Vader en in de Vader, er staat hier toch was God? Bedoelt de schrijven, gelijk aan God? Of was hij een deel van God?

      Als wij zelf kinderen krijgen, zeg een zoon dan is dit een mengeling van mijn zaadje en de eicel van een vrouw. Alle DNA en gen-informatie die wij met ons meedragen daaruit bestaat mijn zoon, deze kan zelfs sterk op mij qua uiterlijk of karakter gelijken, maar het blijft een mengeling van 2 mensen.

      Was Jezus daar in Johannes 1:1, God zelf? Zoon, maar aan God gelijk? Net zoals de zon in ons sterrenstelsel 1 zon is en ook licht geeft en warmte, maar toch 1 is, ook net zo in gelijkenis Jezus, het beeld van God zelf is?

      En Hij later, zoals beloofd zich mengt (door God’s wil) met de mens? Want Jezus is uit de Vader maar had ook 1 biologische moeder, Maria. Is Jezus, dus die God was, in God was de mengeling 2? De Vader en de mens? De mensheid? In dit geval Maria die gezegend was dit kind te baren? In precies het uitgekozen en beloofde geslacht, om te regeren als koning (zoals beloofd) voor eeuwig?

      Is dus Jezus, G’d de Vader? Of is Jezus in de Vader? En de Vader in Jezus en Jezus nu aan de rechterhand God regerend in verheerlijkt lichaam? Deze Jezus de Alfa en de Omega?

      Bid en je zult ontvangen, ik ben op zoektocht, ik aanbid de Vader, ik geloof dat Jezus, de weg, de waarheid en het leven is en ik geloof dat God een levende God is, Hij zal het ons openbaren.

  12. Volkomen gelijk, Jack.
    De drie-eenheid is niet gebaseerd op Het Woord van JHWH. En het is verwarrend, mijn vrouw en ik zijn zo blij dat we van dit verkeerde denken
    verlost zijn en weten dat JHWH ÉÉN is. Voor ons bestaat er geen drie-eenheid meer, Prijst JHWH. En tussen twee haakjes: wij zijn geen Jehova’s Getuigen; zeer beslist niet.
    Maar verlosten door Jeshuah, met liefde voor Israël.

    1. Cees helemaal met je eens verlost door de zoon van JHWH, en met liefde tot Israél, vul ik even aan Ruth de Moabitische maakte de keuze van haar leven, door te zeggen tegen haar schoonmoeder Naomi uw volk is mijn volk, en uw G’d is mijn G’d.
      En dat zeg ik haar graag na.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *